Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’

куране́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. куране́цкі куране́цкая куране́цкае куране́цкія
Р. куране́цкага куране́цкай
куране́цкае		 куране́цкага куране́цкіх
Д. куране́цкаму куране́цкай куране́цкаму куране́цкім
В. куране́цкі (неадуш.)
куране́цкага (адуш.)		 куране́цкую куране́цкае куране́цкія (неадуш.)
куране́цкіх (адуш.)
Т. куране́цкім куране́цкай
куране́цкаю		 куране́цкім куране́цкімі
М. куране́цкім куране́цкай куране́цкім куране́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

куранё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. куранё́ кураня́ты
Р. кураня́ці кураня́т
Д. кураня́ці кураня́там
В. куранё́ кураня́т
Т. куранё́м кураня́тамі
М. кураня́ці кураня́тах

Іншыя варыянты: кураня́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

куранны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. куранны́ куранна́я куранно́е куранны́я
Р. куранно́га куранно́й
куранно́е		 куранно́га куранны́х
Д. куранно́му куранно́й куранно́му куранны́м
В. куранны́ (неадуш.)
куранно́га (адуш.)		 куранну́ю куранно́е куранны́я (неадуш.)
куранны́х (адуш.)
Т. куранны́м куранно́й
куранно́ю		 куранны́м куранны́мі
М. куранны́м куранно́й куранны́м куранны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

куранны́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. куранны́ куранны́я
Р. куранно́га куранны́х
Д. куранно́му куранны́м
В. куранно́га куранны́х
Т. куранны́м куранны́мі
М. куранны́м куранны́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кура́нты

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. кура́нты
Р. кура́нтаў
Д. кура́нтам
В. кура́нты
Т. кура́нтамі
М. кура́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кураня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. кураня́ кураня́ты
Р. кураня́ці кураня́т
Д. кураня́ці кураня́там
В. кураня́ кураня́т
Т. куранё́м кураня́тамі
М. кураня́ці кураня́тах

Іншыя варыянты: куранё́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кураня́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кураня́тка кураня́ткі
Р. кураня́тка кураня́так
Д. кураня́тку кураня́ткам
В. кураня́тка кураня́так
Т. кураня́ткам кураня́ткамі
М. кураня́тку кураня́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кураня́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кураня́тнік кураня́тнікі
Р. кураня́тніка кураня́тнікаў
Д. кураня́тніку кураня́тнікам
В. кураня́тнік кураня́тнікі
Т. кураня́тнікам кураня́тнікамі
М. кураня́тніку кураня́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

кураня́ціна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. кураня́ціна
Р. кураня́ціны
Д. кураня́ціне
В. кураня́ціну
Т. кураня́цінай
кураня́цінаю
М. кураня́ціне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

кураня́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кураня́чы кураня́чая кураня́чае кураня́чыя
Р. кураня́чага кураня́чай
кураня́чае		 кураня́чага кураня́чых
Д. кураня́чаму кураня́чай кураня́чаму кураня́чым
В. кураня́чы (неадуш.)
кураня́чага (адуш.)		 кураня́чую кураня́чае кураня́чыя (неадуш.)
кураня́чых (адуш.)
Т. кураня́чым кураня́чай
кураня́чаю		 кураня́чым кураня́чымі
М. кураня́чым кураня́чай кураня́чым кураня́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.