сігналізацы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сігналізацы́йны |
сігналізацы́йная |
сігналізацы́йнае |
сігналізацы́йныя |
| Р. |
сігналізацы́йнага |
сігналізацы́йнай
сігналізацы́йнае |
сігналізацы́йнага |
сігналізацы́йных |
| Д. |
сігналізацы́йнаму |
сігналізацы́йнай |
сігналізацы́йнаму |
сігналізацы́йным |
| В. |
сігналізацы́йны (неадуш.)
сігналізацы́йнага (адуш.) |
сігналізацы́йную |
сігналізацы́йнае |
сігналізацы́йныя (неадуш.)
сігналізацы́йных (адуш.) |
| Т. |
сігналізацы́йным |
сігналізацы́йнай
сігналізацы́йнаю |
сігналізацы́йным |
сігналізацы́йнымі |
| М. |
сігналізацы́йным |
сігналізацы́йнай |
сігналізацы́йным |
сігналізацы́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
сігналіза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
сігналіза́цыя |
| Р. |
сігналіза́цыі |
| Д. |
сігналіза́цыі |
| В. |
сігналіза́цыю |
| Т. |
сігналіза́цыяй
сігналіза́цыяю |
| М. |
сігналіза́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
сігналі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сігналі́ст |
сігналі́сты |
| Р. |
сігналі́ста |
сігналі́стаў |
| Д. |
сігналі́сту |
сігналі́стам |
| В. |
сігналі́ста |
сігналі́стаў |
| Т. |
сігналі́стам |
сігналі́стамі |
| М. |
сігналі́сце |
сігналі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
сігналі́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сігналі́стка |
сігналі́сткі |
| Р. |
сігналі́сткі |
сігналі́стак |
| Д. |
сігналі́стцы |
сігналі́сткам |
| В. |
сігналі́стку |
сігналі́стак |
| Т. |
сігналі́сткай
сігналі́сткаю |
сігналі́сткамі |
| М. |
сігналі́стцы |
сігналі́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
сігна́ліць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
сігна́лю |
сігна́лім |
| 2-я ас. |
сігна́ліш |
сігна́ліце |
| 3-я ас. |
сігна́ліць |
сігна́ляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
сігна́ліў |
сігна́лілі |
| ж. |
сігна́ліла |
| н. |
сігна́ліла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
сігна́ль |
сігна́льце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
сігна́лячы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
сігна́льна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| сігна́льна |
- |
- |
сігна́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сігна́льнік |
сігна́льнікі |
| Р. |
сігна́льніка |
сігна́льнікаў |
| Д. |
сігна́льніку |
сігна́льнікам |
| В. |
сігна́льніка |
сігна́льнікаў |
| Т. |
сігна́льнікам |
сігна́льнікамі |
| М. |
сігна́льніку |
сігна́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
сігна́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сігна́льны |
сігна́льная |
сігна́льнае |
сігна́льныя |
| Р. |
сігна́льнага |
сігна́льнай
сігна́льнае |
сігна́льнага |
сігна́льных |
| Д. |
сігна́льнаму |
сігна́льнай |
сігна́льнаму |
сігна́льным |
| В. |
сігна́льны (неадуш.)
сігна́льнага (адуш.) |
сігна́льную |
сігна́льнае |
сігна́льныя (неадуш.)
сігна́льных (адуш.) |
| Т. |
сігна́льным |
сігна́льнай
сігна́льнаю |
сігна́льным |
сігна́льнымі |
| М. |
сігна́льным |
сігна́льнай |
сігна́льным |
сігна́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.