Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
бвгдйклмнрстўцч

сякі́-такі́

займеннік, няпэўны, безасабовы

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сякі́-такі́ сяка́я-така́я сяко́е-тако́е сякі́я-такі́я
Р. сяко́га-тако́га сяко́й-тако́й
сяко́е-тако́е		 сяко́га-тако́га сякі́х-такі́х
Д. сяко́му-тако́му сяко́й-тако́й сяко́му-тако́му сякі́м-такі́м
В. сяко́га-тако́га (адуш.)
сякі́-такі́ (неадуш.)		 сяку́ю-таку́ю сяко́е-тако́е сякі́х-такі́х
сякі́я-такі́я
Т. сякі́м-такі́м сяко́й-тако́й
сяко́ю-тако́ю		 сякі́м-такі́м сякі́мі-такі́мі
М. сякі́м-такі́м сяко́й-тако́й сякі́м-такі́м сякі́х-такі́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сяку́чая

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. сяку́чая сяку́чыя
Р. сяку́чай сяку́чых
Д. сяку́чай сяку́чым
В. сяку́чую сяку́чыя
Т. сяку́чай
сяку́чаю		 сяку́чымі
М. сяку́чай сяку́чых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

сяку́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сяку́чы сяку́чая сяку́чае сяку́чыя
Р. сяку́чага сяку́чай
сяку́чае		 сяку́чага сяку́чых
Д. сяку́чаму сяку́чай сяку́чаму сяку́чым
В. сяку́чы (неадуш.)
сяку́чага (адуш.)		 сяку́чую сяку́чае сяку́чыя (неадуш.)
сяку́чых (адуш.)
Т. сяку́чым сяку́чай
сяку́чаю		 сяку́чым сяку́чымі
М. сяку́чым сяку́чай сяку́чым сяку́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

сяк-та́к

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
сяк-та́к - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сяле́дчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сяле́дчык сяле́дчыкі
Р. сяле́дчыка сяле́дчыкаў
Д. сяле́дчыку сяле́дчыкам
В. сяле́дчыка сяле́дчыкаў
Т. сяле́дчыкам сяле́дчыкамі
М. сяле́дчыку сяле́дчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Сяле́ц

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сяле́ц
Р. Сяльца́
Д. Сяльцу́
В. Сяле́ц
Т. Сяльцо́м
М. Сяльцы́

Сяле́цкае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Сяле́цкае
Р. Сяле́цкага
Д. Сяле́цкаму
В. Сяле́цкае
Т. Сяле́цкім
М. Сяле́цкім

сяле́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сяле́цкі сяле́цкая сяле́цкае сяле́цкія
Р. сяле́цкага сяле́цкай
сяле́цкае		 сяле́цкага сяле́цкіх
Д. сяле́цкаму сяле́цкай сяле́цкаму сяле́цкім
В. сяле́цкі (неадуш.)
сяле́цкага (адуш.)		 сяле́цкую сяле́цкае сяле́цкія (неадуш.)
сяле́цкіх (адуш.)
Т. сяле́цкім сяле́цкай
сяле́цкаю		 сяле́цкім сяле́цкімі
М. сяле́цкім сяле́цкай сяле́цкім сяле́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

сяле́цце

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. сяле́цце
Р. сяле́цця
Д. сяле́ццю
В. сяле́цце
Т. сяле́ццем
М. сяле́цці

Крыніцы: piskunou2012.

сялі́ба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сялі́ба сялі́бы
Р. сялі́бы сялі́б
Д. сялі́бе сялі́бам
В. сялі́бу сялі́бы
Т. сялі́бай
сялі́баю		 сялі́бамі
М. сялі́бе сялі́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.