высалу́пліваць
‘высоўваць язык; выказваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
высалу́пліваю |
высалу́пліваем |
2-я ас. |
высалу́пліваеш |
высалу́пліваеце |
3-я ас. |
высалу́плівае |
высалу́пліваюць |
Прошлы час |
м. |
высалу́пліваў |
высалу́плівалі |
ж. |
высалу́плівала |
н. |
высалу́плівала |
Загадны лад |
2-я ас. |
высалу́плівай |
высалу́плівайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
высалу́пліваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́сахлы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вы́сахлы |
вы́сахлая |
вы́сахлае |
вы́сахлыя |
Р. |
вы́сахлага |
вы́сахлай вы́сахлае |
вы́сахлага |
вы́сахлых |
Д. |
вы́сахламу |
вы́сахлай |
вы́сахламу |
вы́сахлым |
В. |
вы́сахлы (неадуш.) вы́сахлага (адуш.) |
вы́сахлую |
вы́сахлае |
вы́сахлыя (неадуш.) вы́сахлых (адуш.) |
Т. |
вы́сахлым |
вы́сахлай вы́сахлаю |
вы́сахлым |
вы́сахлымі |
М. |
вы́сахлым |
вы́сахлай |
вы́сахлым |
вы́сахлых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вы́сахлы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вы́сахлы |
вы́сахлая |
вы́сахлае |
вы́сахлыя |
Р. |
вы́сахлага |
вы́сахлай вы́сахлае |
вы́сахлага |
вы́сахлых |
Д. |
вы́сахламу |
вы́сахлай |
вы́сахламу |
вы́сахлым |
В. |
вы́сахлы (неадуш.) вы́сахлага (адуш.) |
вы́сахлую |
вы́сахлае |
вы́сахлыя (неадуш.) вы́сахлых (адуш.) |
Т. |
вы́сахлым |
вы́сахлай вы́сахлаю |
вы́сахлым |
вы́сахлымі |
М. |
вы́сахлым |
вы́сахлай |
вы́сахлым |
вы́сахлых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вы́сахнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вы́сахну |
вы́сахнем |
2-я ас. |
вы́сахнеш |
вы́сахнеце |
3-я ас. |
вы́сахне |
вы́сахнуць |
Прошлы час |
м. |
вы́сах |
вы́сахлі |
ж. |
вы́сахла |
н. |
вы́сахла |
Загадны лад |
2-я ас. |
вы́сахні |
вы́сахніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́сахшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Вы́сацк
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Вы́сацк |
Р. |
Вы́сацка |
Д. |
Вы́сацку |
В. |
Вы́сацк |
Т. |
Вы́сацкам |
М. |
Вы́сацку |
вы́сачаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вы́сачаны |
вы́сачаная |
вы́сачанае |
вы́сачаныя |
Р. |
вы́сачанага |
вы́сачанай вы́сачанае |
вы́сачанага |
вы́сачаных |
Д. |
вы́сачанаму |
вы́сачанай |
вы́сачанаму |
вы́сачаным |
В. |
вы́сачаны (неадуш.) вы́сачанага (адуш.) |
вы́сачаную |
вы́сачанае |
вы́сачаныя (неадуш.) вы́сачаных (адуш.) |
Т. |
вы́сачаным |
вы́сачанай вы́сачанаю |
вы́сачаным |
вы́сачанымі |
М. |
вы́сачаным |
вы́сачанай |
вы́сачаным |
вы́сачаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Высача́ны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Высача́ны |
Р. |
Высача́н Высача́наў |
Д. |
Высача́нам |
В. |
Высача́ны |
Т. |
Высача́намі |
М. |
Высача́нах |
вы́сачаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вы́сачаны |
вы́сачаная |
вы́сачанае |
вы́сачаныя |
Р. |
вы́сачанага |
вы́сачанай вы́сачанае |
вы́сачанага |
вы́сачаных |
Д. |
вы́сачанаму |
вы́сачанай |
вы́сачанаму |
вы́сачаным |
В. |
вы́сачаны (неадуш.) вы́сачанага (адуш.) |
вы́сачаную |
вы́сачанае |
вы́сачаныя (неадуш.) вы́сачаных (адуш.) |
Т. |
вы́сачаным |
вы́сачанай вы́сачанаю |
вы́сачаным |
вы́сачанымі |
М. |
вы́сачаным |
вы́сачанай |
вы́сачаным |
вы́сачаных |
Кароткая форма: вы́сачана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
высачыня́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
высачыня́ |
высачы́ні |
Р. |
высачыні́ |
высачы́нь |
Д. |
высачыні́ |
высачы́ням |
В. |
высачыню́ |
высачы́ні |
Т. |
высачынёй высачынёю |
высачы́нямі |
М. |
высачыні́ |
высачы́нях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.