вячэ́рнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| вячэ́рнік | вячэ́рнікі | |
| вячэ́рніка | вячэ́рнікаў | |
| вячэ́рніку | вячэ́рнікам | |
| вячэ́рніка | вячэ́рнікаў | |
| вячэ́рнікам | вячэ́рнікамі | |
| вячэ́рніку | вячэ́рніках |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэннівячэ́рніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| вячэ́рніца | вячэ́рніцы | |
| вячэ́рніцы | вячэ́рніц | |
| вячэ́рніцы | вячэ́рніцам | |
| вячэ́рніцу | вячэ́рніц | |
| вячэ́рніцай вячэ́рніцаю |
вячэ́рніцамі | |
| вячэ́рніцы | вячэ́рніцах |
Крыніцы:
вячэ́рня
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| вячэ́рня | вячэ́рні | |
| вячэ́рні | вячэ́рняў | |
| вячэ́рні | вячэ́рням | |
| вячэ́рню | вячэ́рні | |
| вячэ́рняй вячэ́рняю |
вячэ́рнямі | |
| вячэ́рні | вячэ́рнях |
Крыніцы:
Вячэ́рына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| Вячэ́рына | |
| Вячэ́рына | |
| Вячэ́рыну | |
| Вячэ́рына | |
| Вячэ́рынам | |
| Вячэ́рыне |
вяшча́льнік
‘істота’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| вяшча́льнік | вяшча́льнікі | |
| вяшча́льніка | вяшча́льнікаў | |
| вяшча́льніку | вяшча́льнікам | |
| вяшча́льніка | вяшча́льнікаў | |
| вяшча́льнікам | вяшча́льнікамі | |
| вяшча́льніку | вяшча́льніках |
Крыніцы:
вяшча́льнік
‘прадмет; з'ява’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| вяшча́льнік | вяшча́льнікі | |
| вяшча́льніка | вяшча́льнікаў | |
| вяшча́льніку | вяшча́льнікам | |
| вяшча́льнік | вяшча́льнікі | |
| вяшча́льнікам | вяшча́льнікамі | |
| вяшча́льніку | вяшча́льніках |
Крыніцы:
вяшча́льны
прыметнік, адносны
| вяшча́льны | вяшча́льная | вяшча́льнае | вяшча́льныя | |
| вяшча́льнага | вяшча́льнай вяшча́льнае |
вяшча́льнага | вяшча́льных | |
| вяшча́льнаму | вяшча́льнай | вяшча́льнаму | вяшча́льным | |
| вяшча́льны ( вяшча́льнага ( |
вяшча́льную | вяшча́льнае | вяшча́льныя ( вяшча́льных ( |
|
| вяшча́льным | вяшча́льнай вяшча́льнаю |
вяшча́льным | вяшча́льнымі | |
| вяшча́льным | вяшча́льнай | вяшча́льным | вяшча́льных | |
Крыніцы:
вяшча́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| вяшча́нне | |
| вяшча́ння | |
| вяшча́нню | |
| вяшча́нне | |
| вяшча́ннем | |
| вяшча́нні |
Крыніцы:
вяшча́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| вяшча́ю | вяшча́ем | |
| вяшча́еш | вяшча́еце | |
| вяшча́е | вяшча́юць | |
| Прошлы час | ||
| вяшча́ў | вяшча́лі | |
| вяшча́ла | ||
| вяшча́ла | ||
| Загадны лад | ||
| вяшча́й | вяшча́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вяшча́ючы | ||
Крыніцы:
вяшчу́н
‘істота’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| вяшчу́н | вешчуны́ | |
| вешчуна́ | вешчуно́ў | |
| вешчуну́ | вешчуна́м | |
| вешчуна́ | вешчуно́ў | |
| вешчуно́м | вешчуна́мі | |
| вешчуне́ | вешчуна́х |
Крыніцы: