невідо́чны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
невідо́чны |
невідо́чная |
невідо́чнае |
невідо́чныя |
| Р. |
невідо́чнага |
невідо́чнай невідо́чнае |
невідо́чнага |
невідо́чных |
| Д. |
невідо́чнаму |
невідо́чнай |
невідо́чнаму |
невідо́чным |
| В. |
невідо́чны (неадуш.) невідо́чнага (адуш.) |
невідо́чную |
невідо́чнае |
невідо́чныя (неадуш.) невідо́чных (адуш.) |
| Т. |
невідо́чным |
невідо́чнай невідо́чнаю |
невідо́чным |
невідо́чнымі |
| М. |
невідо́чным |
невідо́чнай |
невідо́чным |
невідо́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
невіду́чы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
невіду́чы |
невіду́чая |
невіду́чае |
невіду́чыя |
| Р. |
невіду́чага |
невіду́чай невіду́чае |
невіду́чага |
невіду́чых |
| Д. |
невіду́чаму |
невіду́чай |
невіду́чаму |
невіду́чым |
| В. |
невіду́чы (неадуш.) невіду́чага (адуш.) |
невіду́чую |
невіду́чае |
невіду́чыя (неадуш.) невіду́чых (адуш.) |
| Т. |
невіду́чым |
невіду́чай невіду́чаю |
невіду́чым |
невіду́чымі |
| М. |
невіду́чым |
невіду́чай |
невіду́чым |
невіду́чых |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
невіду́шчасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
невіду́шчасць |
| Р. |
невіду́шчасці |
| Д. |
невіду́шчасці |
| В. |
невіду́шчасць |
| Т. |
невіду́шчасцю |
| М. |
невіду́шчасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
невіду́шчы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
невіду́шчы |
невіду́шчая |
невіду́шчае |
невіду́шчыя |
| Р. |
невіду́шчага |
невіду́шчай невіду́шчае |
невіду́шчага |
невіду́шчых |
| Д. |
невіду́шчаму |
невіду́шчай |
невіду́шчаму |
невіду́шчым |
| В. |
невіду́шчы (неадуш.) невіду́шчага (адуш.) |
невіду́шчую |
невіду́шчае |
невіду́шчыя (неадуш.) невіду́шчых (адуш.) |
| Т. |
невіду́шчым |
невіду́шчай невіду́шчаю |
невіду́шчым |
невіду́шчымі |
| М. |
невіду́шчым |
невіду́шчай |
невіду́шчым |
невіду́шчых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
невінава́та
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| невінава́та |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
невінава́тасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
невінава́тасць |
| Р. |
невінава́тасці |
| Д. |
невінава́тасці |
| В. |
невінава́тасць |
| Т. |
невінава́тасцю |
| М. |
невінава́тасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
невінава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
невінава́ты |
невінава́тая |
невінава́тае |
невінава́тыя |
| Р. |
невінава́тага |
невінава́тай невінава́тае |
невінава́тага |
невінава́тых |
| Д. |
невінава́таму |
невінава́тай |
невінава́таму |
невінава́тым |
| В. |
невінава́ты (неадуш.) невінава́тага (адуш.) |
невінава́тую |
невінава́тае |
невінава́тыя (неадуш.) невінава́тых (адуш.) |
| Т. |
невінава́тым |
невінава́тай невінава́таю |
невінава́тым |
невінава́тымі |
| М. |
невінава́тым |
невінава́тай |
невінава́тым |
невінава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
невінава́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
невінава́ты |
невінава́тая |
невінава́тае |
невінава́тыя |
| Р. |
невінава́тага |
невінава́тай невінава́тае |
невінава́тага |
невінава́тых |
| Д. |
невінава́таму |
невінава́тай |
невінава́таму |
невінава́тым |
| В. |
невінава́ты (неадуш.) невінава́тага (адуш.) |
невінава́тую |
невінава́тае |
невінава́тыя (неадуш.) невінава́тых (адуш.) |
| Т. |
невінава́тым |
невінава́тай невінава́таю |
невінава́тым |
невінава́тымі |
| М. |
невінава́тым |
невінава́тай |
невінава́тым |
невінава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Невіня́ны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Невіня́ны |
| Р. |
Невіня́н Невіня́наў |
| Д. |
Невіня́нам |
| В. |
Невіня́ны |
| Т. |
Невіня́намі |
| М. |
Невіня́нах |