Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’

вя́зніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вя́зніца вя́зніцы
Р. вя́зніцы вя́зніц
Д. вя́зніцы вя́зніцам
В. вя́зніцу вя́зніц
Т. вя́зніцай
вя́зніцаю		 вя́зніцамі
М. вя́зніцы вя́зніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вя́зніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вя́зніцкі вя́зніцкая вя́зніцкае вя́зніцкія
Р. вя́зніцкага вя́зніцкай
вя́зніцкае		 вя́зніцкага вя́зніцкіх
Д. вя́зніцкаму вя́зніцкай вя́зніцкаму вя́зніцкім
В. вя́зніцкі (неадуш.)
вя́зніцкага (адуш.)		 вя́зніцкую вя́зніцкае вя́зніцкія (неадуш.)
вя́зніцкіх (адуш.)
Т. вя́зніцкім вя́зніцкай
вя́зніцкаю		 вя́зніцкім вя́зніцкімі
М. вя́зніцкім вя́зніцкай вя́зніцкім вя́зніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

вя́зніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вя́зніцтва
Р. вя́зніцтва
Д. вя́зніцтву
В. вя́зніцтва
Т. вя́зніцтвам
М. вя́зніцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

вя́знуць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вя́зну вя́знем
2-я ас. вя́знеш вя́знеце
3-я ас. вя́зне вя́знуць
Прошлы час
м. вя́з вя́злі
ж. вя́зла
н. вя́зла
Дзеепрыслоўе
цяп. час вя́знучы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Вязо́вец

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Вязо́вец
Р. Вязо́ўца
Д. Вязо́ўцу
В. Вязо́вец
Т. Вязо́ўцам
М. Вязо́ўцы

вязо́вік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вязо́вік вязо́вікі
Р. вязо́віка вязо́вікаў
Д. вязо́віку вязо́вікам
В. вязо́вік вязо́вікі
Т. вязо́вікам вязо́вікамі
М. вязо́віку вязо́віках

Крыніцы: piskunou2012.

Вязо́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Вязо́к
Р. Вязка́
Д. Вязку́
В. Вязо́к
Т. Вязко́м
М. Вязку́

Вя́зынка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Вя́зынка
Р. Вя́зынкі
Д. Вя́зынцы
В. Вя́зынку
Т. Вя́зынкай
Вя́зынкаю
М. Вя́зынцы

Вязы́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Вязы́нка
Р. Вязы́нкі
Д. Вязы́нцы
В. Вязы́нку
Т. Вязы́нкай
Вязы́нкаю
М. Вязы́нцы

вя́зынкаўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вя́зынкаўскі вя́зынкаўская вя́зынкаўскае вя́зынкаўскія
Р. вя́зынкаўскага вя́зынкаўскай
вя́зынкаўскае		 вя́зынкаўскага вя́зынкаўскіх
Д. вя́зынкаўскаму вя́зынкаўскай вя́зынкаўскаму вя́зынкаўскім
В. вя́зынкаўскі (неадуш.)
вя́зынкаўскага (адуш.)		 вя́зынкаўскую вя́зынкаўскае вя́зынкаўскія (неадуш.)
вя́зынкаўскіх (адуш.)
Т. вя́зынкаўскім вя́зынкаўскай
вя́зынкаўскаю		 вя́зынкаўскім вя́зынкаўскімі
М. вя́зынкаўскім вя́зынкаўскай вя́зынкаўскім вя́зынкаўскіх

Крыніцы: piskunou2012.