Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэюя-’ 
аеіоуыэюя

знасі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. зно́сіцца зно́сяцца
Прошлы час
м. знасі́ўся знасі́ліся
ж. знасі́лася
н. знасі́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

знасі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. знашу́ зно́сім
2-я ас. зно́сіш зно́сіце
3-я ас. зно́сіць зно́сяць
Прошлы час
м. знасі́ў знасі́лі
ж. знасі́ла
н. знасі́ла
Загадны лад
2-я ас. знасі́ знасі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час знасі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

знаско́ку

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
знаско́ку - -

Крыніцы: piskunou2012.

зна́тнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. зна́тнасць
Р. зна́тнасці
Д. зна́тнасці
В. зна́тнасць
Т. зна́тнасцю
М. зна́тнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

знатне́йшы

прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. знатне́йшы знатне́йшая знатне́йшае знатне́йшыя
Р. знатне́йшага знатне́йшай
знатне́йшае		 знатне́йшага знатне́йшых
Д. знатне́йшаму знатне́йшай знатне́йшаму знатне́йшым
В. знатне́йшы (неадуш.)
знатне́йшага (адуш.)		 знатне́йшую знатне́йшае знатне́йшыя (неадуш.)
знатне́йшых (адуш.)
Т. знатне́йшым знатне́йшай
знатне́йшаю		 знатне́йшым знатне́йшымі
М. знатне́йшым знатне́йшай знатне́йшым знатне́йшых

Крыніцы: piskunou2012.

зна́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зна́тны зна́тная зна́тнае зна́тныя
Р. зна́тнага зна́тнай
зна́тнае		 зна́тнага зна́тных
Д. зна́тнаму зна́тнай зна́тнаму зна́тным
В. зна́тны (неадуш.)
зна́тнага (адуш.)		 зна́тную зна́тнае зна́тныя (неадуш.)
зна́тных (адуш.)
Т. зна́тным зна́тнай
зна́тнаю		 зна́тным зна́тнымі
М. зна́тным зна́тнай зна́тным зна́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

знато́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. знато́к знатакі́
Р. знатака́ знатако́ў
Д. знатаку́ знатака́м
В. знатака́ знатако́ў
Т. знатако́м знатака́мі
М. знатаку́ знатака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

знато́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. знато́цтва
Р. знато́цтва
Д. знато́цтву
В. знато́цтва
Т. знато́цтвам
М. знато́цтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

знату́гі

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
знату́гі - -

Крыніцы: piskunou2012.

знату́жаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. знату́жаны знату́жаная знату́жанае знату́жаныя
Р. знату́жанага знату́жанай
знату́жанае		 знату́жанага знату́жаных
Д. знату́жанаму знату́жанай знату́жанаму знату́жаным
В. знату́жаны (неадуш.)
знату́жанага (адуш.)		 знату́жаную знату́жанае знату́жаныя (неадуш.)
знату́жаных (адуш.)
Т. знату́жаным знату́жанай
знату́жанаю		 знату́жаным знату́жанымі
М. знату́жаным знату́жанай знату́жаным знату́жаных

Крыніцы: piskunou2012.