вы́матаць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вы́матаю |
вы́матаем |
2-я ас. |
вы́матаеш |
вы́матаеце |
3-я ас. |
вы́матае |
вы́матаюць |
Прошлы час |
м. |
вы́матаў |
вы́маталі |
ж. |
вы́матала |
н. |
вы́матала |
Загадны лад |
2-я ас. |
вы́матай |
вы́матайце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́матаўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вы́матлашаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вы́матлашаны |
вы́матлашаная |
вы́матлашанае |
вы́матлашаныя |
Р. |
вы́матлашанага |
вы́матлашанай вы́матлашанае |
вы́матлашанага |
вы́матлашаных |
Д. |
вы́матлашанаму |
вы́матлашанай |
вы́матлашанаму |
вы́матлашаным |
В. |
вы́матлашаны (неадуш.) вы́матлашанага (адуш.) |
вы́матлашаную |
вы́матлашанае |
вы́матлашаныя (неадуш.) вы́матлашаных (адуш.) |
Т. |
вы́матлашаным |
вы́матлашанай вы́матлашанаю |
вы́матлашаным |
вы́матлашанымі |
М. |
вы́матлашаным |
вы́матлашанай |
вы́матлашаным |
вы́матлашаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́матлашыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вы́матлашу |
вы́матлашым |
2-я ас. |
вы́матлашыш |
вы́матлашыце |
3-я ас. |
вы́матлашыць |
вы́матлашаць |
Прошлы час |
м. |
вы́матлашыў |
вы́матлашылі |
ж. |
вы́матлашыла |
н. |
вы́матлашыла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́матлашыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́маўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
вы́маўка |
вы́маўкі |
Р. |
вы́маўкі |
вы́мавак |
Д. |
вы́маўцы |
вы́маўкам |
В. |
вы́маўку |
вы́маўкі |
Т. |
вы́маўкай вы́маўкаю |
вы́маўкамі |
М. |
вы́маўцы |
вы́маўках |
Крыніцы:
piskunou2012.
вымаўле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
вымаўле́нне |
Р. |
вымаўле́ння |
Д. |
вымаўле́нню |
В. |
вымаўле́нне |
Т. |
вымаўле́ннем |
М. |
вымаўле́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вымаўле́нчы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вымаўле́нчы |
вымаўле́нчая |
вымаўле́нчае |
вымаўле́нчыя |
Р. |
вымаўле́нчага |
вымаўле́нчай вымаўле́нчае |
вымаўле́нчага |
вымаўле́нчых |
Д. |
вымаўле́нчаму |
вымаўле́нчай |
вымаўле́нчаму |
вымаўле́нчым |
В. |
вымаўле́нчы (неадуш.) вымаўле́нчага (адуш.) |
вымаўле́нчую |
вымаўле́нчае |
вымаўле́нчыя (неадуш.) вымаўле́нчых (адуш.) |
Т. |
вымаўле́нчым |
вымаўле́нчай вымаўле́нчаю |
вымаўле́нчым |
вымаўле́нчымі |
М. |
вымаўле́нчым |
вымаўле́нчай |
вымаўле́нчым |
вымаўле́нчых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.