Не́прынікі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Не́прынікі |
| Р. |
Не́прынікаў |
| Д. |
Не́прынікам |
| В. |
Не́прынікі |
| Т. |
Не́прынікамі |
| М. |
Не́прыніках |
непрынцыпо́ва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| непрынцыпо́ва |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
непрынцыпо́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
непрынцыпо́васць |
| Р. |
непрынцыпо́васці |
| Д. |
непрынцыпо́васці |
| В. |
непрынцыпо́васць |
| Т. |
непрынцыпо́васцю |
| М. |
непрынцыпо́васці |
Крыніцы:
piskunou2012.
непрынцыпо́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
непрынцыпо́вы |
непрынцыпо́вая |
непрынцыпо́вае |
непрынцыпо́выя |
| Р. |
непрынцыпо́вага |
непрынцыпо́вай непрынцыпо́вае |
непрынцыпо́вага |
непрынцыпо́вых |
| Д. |
непрынцыпо́ваму |
непрынцыпо́вай |
непрынцыпо́ваму |
непрынцыпо́вым |
| В. |
непрынцыпо́вы (неадуш.) непрынцыпо́вага (адуш.) |
непрынцыпо́вую |
непрынцыпо́вае |
непрынцыпо́выя (неадуш.) непрынцыпо́вых (адуш.) |
| Т. |
непрынцыпо́вым |
непрынцыпо́вай непрынцыпо́ваю |
непрынцыпо́вым |
непрынцыпо́вымі |
| М. |
непрынцыпо́вым |
непрынцыпо́вай |
непрынцыпо́вым |
непрынцыпо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
непрыня́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
непрыня́ты |
непрыня́тая |
непрыня́тае |
непрыня́тыя |
| Р. |
непрыня́тага |
непрыня́тай непрыня́тае |
непрыня́тага |
непрыня́тых |
| Д. |
непрыня́таму |
непрыня́тай |
непрыня́таму |
непрыня́тым |
| В. |
непрыня́ты (неадуш.) непрыня́тага (адуш.) |
непрыня́тую |
непрыня́тае |
непрыня́тыя (неадуш.) непрыня́тых (адуш.) |
| Т. |
непрыня́тым |
непрыня́тай непрыня́таю |
непрыня́тым |
непрыня́тымі |
| М. |
непрыня́тым |
непрыня́тай |
непрыня́тым |
непрыня́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
непрыня́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
непрыня́ты |
непрыня́тая |
непрыня́тае |
непрыня́тыя |
| Р. |
непрыня́тага |
непрыня́тай непрыня́тае |
непрыня́тага |
непрыня́тых |
| Д. |
непрыня́таму |
непрыня́тай |
непрыня́таму |
непрыня́тым |
| В. |
непрыня́ты (неадуш.) непрыня́тага (адуш.) |
непрыня́тую |
непрыня́тае |
непрыня́тыя (неадуш.) непрыня́тых (адуш.) |
| Т. |
непрыня́тым |
непрыня́тай непрыня́таю |
непрыня́тым |
непрыня́тымі |
| М. |
непрыня́тым |
непрыня́тай |
непрыня́тым |
непрыня́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
непрыня́цце
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
непрыня́цце |
| Р. |
непрыня́цця |
| Д. |
непрыня́ццю |
| В. |
непрыня́цце |
| Т. |
непрыня́ццем |
| М. |
непрыня́цці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.