Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні

вальцава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вальцава́ны вальцава́ная вальцава́нае вальцава́ныя
Р. вальцава́нага вальцава́най
вальцава́нае
вальцава́нага вальцава́ных
Д. вальцава́наму вальцава́най вальцава́наму вальцава́ным
В. вальцава́ны (неадуш.)
вальцава́нага (адуш.)
вальцава́ную вальцава́нае вальцава́ныя (неадуш.)
вальцава́ных (адуш.)
Т. вальцава́ным вальцава́най
вальцава́наю
вальцава́ным вальцава́нымі
М. вальцава́ным вальцава́най вальцава́ным вальцава́ных

Кароткая форма: вальцава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

вальцава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. вальцу́ецца вальцу́юцца
Прошлы час
м. вальцава́ўся вальцава́ліся
ж. вальцава́лася
н. вальцава́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вальцава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вальцу́ю вальцу́ем
2-я ас. вальцу́еш вальцу́еце
3-я ас. вальцу́е вальцу́юць
Прошлы час
м. вальцава́ў вальцава́лі
ж. вальцава́ла
н. вальцава́ла
Загадны лад
2-я ас. вальцу́й вальцу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вальцу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ва́льціны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ва́льціны
Р. Ва́льцін
Ва́льцінаў
Д. Ва́льцінам
В. Ва́льціны
Т. Ва́льцінамі
М. Ва́льцінах

вальцо́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вальцо́вачны вальцо́вачная вальцо́вачнае вальцо́вачныя
Р. вальцо́вачнага вальцо́вачнай
вальцо́вачнае
вальцо́вачнага вальцо́вачных
Д. вальцо́вачнаму вальцо́вачнай вальцо́вачнаму вальцо́вачным
В. вальцо́вачны (неадуш.)
вальцо́вачнага (адуш.)
вальцо́вачную вальцо́вачнае вальцо́вачныя (неадуш.)
вальцо́вачных (адуш.)
Т. вальцо́вачным вальцо́вачнай
вальцо́вачнаю
вальцо́вачным вальцо́вачнымі
М. вальцо́вачным вальцо́вачнай вальцо́вачным вальцо́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

вальцо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вальцо́вы вальцо́вая вальцо́вае вальцо́выя
Р. вальцо́вага вальцо́вай
вальцо́вае
вальцо́вага вальцо́вых
Д. вальцо́ваму вальцо́вай вальцо́ваму вальцо́вым
В. вальцо́вы (неадуш.)
вальцо́вага (адуш.)
вальцо́вую вальцо́вае вальцо́выя (неадуш.)
вальцо́вых (адуш.)
Т. вальцо́вым вальцо́вай
вальцо́ваю
вальцо́вым вальцо́вымі
М. вальцо́вым вальцо́вай вальцо́вым вальцо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вальцо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вальцо́ўка
Р. вальцо́ўкі
Д. вальцо́ўцы
В. вальцо́ўку
Т. вальцо́ўкай
вальцо́ўкаю
М. вальцо́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вальцо́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вальцо́ўшчык вальцо́ўшчыкі
Р. вальцо́ўшчыка вальцо́ўшчыкаў
Д. вальцо́ўшчыку вальцо́ўшчыкам
В. вальцо́ўшчыка вальцо́ўшчыкаў
Т. вальцо́ўшчыкам вальцо́ўшчыкамі
М. вальцо́ўшчыку вальцо́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вальцо́ўшчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вальцо́ўшчыца вальцо́ўшчыцы
Р. вальцо́ўшчыцы вальцо́ўшчыц
Д. вальцо́ўшчыцы вальцо́ўшчыцам
В. вальцо́ўшчыцу вальцо́ўшчыц
Т. вальцо́ўшчыцай
вальцо́ўшчыцаю
вальцо́ўшчыцамі
М. вальцо́ўшчыцы вальцо́ўшчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Валэ́йкавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Валэ́йкавічы
Р. Валэ́йкавіч
Валэ́йкавічаў
Д. Валэ́йкавічам
В. Валэ́йкавічы
Т. Валэ́йкавічамі
М. Валэ́йкавічах