піргео́метр
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
піргео́метр |
піргео́метры |
Р. |
піргео́метра |
піргео́метраў |
Д. |
піргео́метру |
піргео́метрам |
В. |
піргео́метр |
піргео́метры |
Т. |
піргео́метрам |
піргео́метрамі |
М. |
піргео́метры |
піргео́метрах |
Крыніцы:
piskunou2012.
пірке́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
Н. |
пірке́ |
пірке́ |
Р. |
пірке́ |
пірке́ |
Д. |
пірке́ |
пірке́ |
В. |
пірке́ |
пірке́ |
Т. |
пірке́ |
пірке́ |
М. |
пірке́ |
пірке́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Пі́ркі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Пі́ркі |
Р. |
Пі́рак Пі́ркаў |
Д. |
Пі́ркам |
В. |
Пі́ркі |
Т. |
Пі́ркамі |
М. |
Пі́рках |
піро́г
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
піро́г |
пірагі́ |
Р. |
пірага́ |
піраго́ў |
Д. |
пірагу́ |
пірага́м |
В. |
піро́г |
пірагі́ |
Т. |
піраго́м |
пірага́мі |
М. |
пірагу́ |
пірага́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
піро́га
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
піро́га |
піро́гі |
Р. |
піро́гі |
піро́г |
Д. |
піро́зе |
піро́гам |
В. |
піро́гу |
піро́гі |
Т. |
піро́гай піро́гаю |
піро́гамі |
М. |
піро́зе |
піро́гах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
піро́жнае
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
н. |
- |
Н. |
піро́жнае |
піро́жныя |
Р. |
піро́жнага |
піро́жных |
Д. |
піро́жнаму |
піро́жным |
В. |
піро́жнае |
піро́жныя |
Т. |
піро́жным |
піро́жнымі |
М. |
піро́жным |
піро́жных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
піро́жнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
піро́жнік |
піро́жнікі |
Р. |
піро́жніка |
піро́жнікаў |
Д. |
піро́жніку |
піро́жнікам |
В. |
піро́жніка |
піро́жнікаў |
Т. |
піро́жнікам |
піро́жнікамі |
М. |
піро́жніку |
піро́жніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
піро́жніца
‘жанчына’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
піро́жніца |
піро́жніцы |
Р. |
піро́жніцы |
піро́жніц |
Д. |
піро́жніцы |
піро́жніцам |
В. |
піро́жніцу |
піро́жніц |
Т. |
піро́жніцай піро́жніцаю |
піро́жніцамі |
М. |
піро́жніцы |
піро́жніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
піро́жніца
‘форма для пірожнага’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
піро́жніца |
піро́жніцы |
Р. |
піро́жніцы |
піро́жніц |
Д. |
піро́жніцы |
піро́жніцам |
В. |
піро́жніцу |
піро́жніцы |
Т. |
піро́жніцай піро́жніцаю |
піро́жніцамі |
М. |
піро́жніцы |
піро́жніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
піро́жны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
піро́жны |
піро́жная |
піро́жнае |
піро́жныя |
Р. |
піро́жнага |
піро́жнай піро́жнае |
піро́жнага |
піро́жных |
Д. |
піро́жнаму |
піро́жнай |
піро́жнаму |
піро́жным |
В. |
піро́жны (неадуш.) піро́жнага (адуш.) |
піро́жную |
піро́жнае |
піро́жныя (неадуш.) піро́жных (адуш.) |
Т. |
піро́жным |
піро́жнай піро́жнаю |
піро́жным |
піро́жнымі |
М. |
піро́жным |
піро́жнай |
піро́жным |
піро́жных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.