мы́тнік
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мы́тнік |
мы́тнікі |
Р. |
мы́тніка |
мы́тнікаў |
Д. |
мы́тніку |
мы́тнікам |
В. |
мы́тніка |
мы́тнікаў |
Т. |
мы́тнікам |
мы́тнікамі |
М. |
мы́тніку |
мы́тніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
мы́тнік
‘расліна’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
мы́тнік |
Р. |
мы́тніку |
Д. |
мы́тніку |
В. |
мы́тнік |
Т. |
мы́тнікам |
М. |
мы́тніку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
мы́тніца
‘таможня’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мы́тніца |
мы́тніцы |
Р. |
мы́тніцы |
мы́тніц |
Д. |
мы́тніцы |
мы́тніцам |
В. |
мы́тніцу |
мы́тніцы |
Т. |
мы́тніцай мы́тніцаю |
мы́тніцамі |
М. |
мы́тніцы |
мы́тніцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
мы́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
мы́тны |
мы́тная |
мы́тнае |
мы́тныя |
Р. |
мы́тнага |
мы́тнай мы́тнае |
мы́тнага |
мы́тных |
Д. |
мы́тнаму |
мы́тнай |
мы́тнаму |
мы́тным |
В. |
мы́тны (неадуш.) мы́тнага (адуш.) |
мы́тную |
мы́тнае |
мы́тныя (неадуш.) мы́тных (адуш.) |
Т. |
мы́тным |
мы́тнай мы́тнаю |
мы́тным |
мы́тнымі |
М. |
мы́тным |
мы́тнай |
мы́тным |
мы́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мы́тня
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мы́тня |
мы́тні |
Р. |
мы́тні |
мы́тняў |
Д. |
мы́тні |
мы́тням |
В. |
мы́тню |
мы́тні |
Т. |
мы́тняй мы́тняю |
мы́тнямі |
М. |
мы́тні |
мы́тнях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Мыто́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Мыто́ |
Р. |
Мыта́ |
Д. |
Мыту́ |
В. |
Мыто́ |
Т. |
Мыто́м |
М. |
Мыце́ |