мы́тнік
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| мы́тнік | мы́тнікі | |
| мы́тніка | мы́тнікаў | |
| мы́тніку | мы́тнікам | |
| мы́тніка | мы́тнікаў | |
| мы́тнікам | мы́тнікамі | |
| мы́тніку | мы́тніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)