Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агеёжіоухыьэюя
абвгдежзйклмнопрстўфхцчшя-

Ламэ́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз.
Н. Ламэ́
Р. Ламэ́
Д. Ламэ́
В. Ламэ́
Т. Ламэ́
М. Ламэ́

ламэ́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ламэ́скі ламэ́ская ламэ́скае ламэ́скія
Р. ламэ́скага ламэ́скай
ламэ́скае		 ламэ́скага ламэ́скіх
Д. ламэ́скаму ламэ́скай ламэ́скаму ламэ́скім
В. ламэ́скі (неадуш.)
ламэ́скага (адуш.)		 ламэ́скую ламэ́скае ламэ́скія (неадуш.)
ламэ́скіх (адуш.)
Т. ламэ́скім ламэ́скай
ламэ́скаю		 ламэ́скім ламэ́скімі
М. ламэ́скім ламэ́скай ламэ́скім ламэ́скіх

Крыніцы: piskunou2012.

ламяну́ць

‘ламануць, ударыць каго-небудзь, што-небудзь; пабегчы, уцячы, рвануць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ламяну́ ламянё́м
2-я ас. ламяне́ш ламеняце́
3-я ас. ламяне́ ламяну́ць
Прошлы час
м. ламяну́ў ламяну́лі
ж. ламяну́ла
н. ламяну́ла
Загадны лад
2-я ас. ламяні́ ламяні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час ламяну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.