Verbum

анлайнавы слоўнік

Ламэ́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны

ламэ́скі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ламэ́скі	ламэ́ская	ламэ́скае	ламэ́скія
Р.	ламэ́скага	ламэ́скай ламэ́скае	ламэ́скага	ламэ́скіх
Д.	ламэ́скаму	ламэ́скай	ламэ́скаму	ламэ́скім
В.	ламэ́скі (неадуш.) ламэ́скага (адуш.)	ламэ́скую	ламэ́скае	ламэ́скія (неадуш.) ламэ́скіх (адуш.)
Т.	ламэ́скім	ламэ́скай ламэ́скаю	ламэ́скім	ламэ́скімі
М.	ламэ́скім	ламэ́скай	ламэ́скім	ламэ́скіх

Крыніцы: piskunou2012.

ламяну́ць

‘ламануць, ударыць каго-небудзь, што-небудзь; пабегчы, уцячы, рвануць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.