здзіркава́ціць
‘зрабіць што-небудзь дзіравым’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
здзіркава́чу |
здзіркава́цім |
| 2-я ас. |
здзіркава́ціш |
здзіркава́ціце |
| 3-я ас. |
здзіркава́ціць |
здзіркава́цяць |
| Прошлы час |
| м. |
здзіркава́ціў |
здзіркава́цілі |
| ж. |
здзіркава́ціла |
| н. |
здзіркава́ціла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
здзіркава́ць |
здзіркава́цьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
здзіркава́ціўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
здзіркава́ць
‘зрабіць што-небудзь дзіравым’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
здзірку́ю |
здзірку́ем |
| 2-я ас. |
здзірку́еш |
здзірку́еце |
| 3-я ас. |
здзірку́е |
здзірку́юць |
| Прошлы час |
| м. |
здзіркава́ў |
здзіркава́лі |
| ж. |
здзіркава́ла |
| н. |
здзіркава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
здзірку́й |
здзірку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
здзіркава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
здзіркава́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
здзіркава́чаны |
здзіркава́чаная |
здзіркава́чанае |
здзіркава́чаныя |
| Р. |
здзіркава́чанага |
здзіркава́чанай здзіркава́чанае |
здзіркава́чанага |
здзіркава́чаных |
| Д. |
здзіркава́чанаму |
здзіркава́чанай |
здзіркава́чанаму |
здзіркава́чаным |
| В. |
здзіркава́чаны (неадуш.) здзіркава́чанага (адуш.) |
здзіркава́чаную |
здзіркава́чанае |
здзіркава́чаныя (неадуш.) здзіркава́чаных (адуш.) |
| Т. |
здзіркава́чаным |
здзіркава́чанай здзіркава́чанаю |
здзіркава́чаным |
здзіркава́чанымі |
| М. |
здзіркава́чаным |
здзіркава́чанай |
здзіркава́чаным |
здзіркава́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
здзі́рства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
здзі́рства |
| Р. |
здзі́рства |
| Д. |
здзі́рству |
| В. |
здзі́рства |
| Т. |
здзі́рствам |
| М. |
здзі́рстве |
Крыніцы:
piskunou2012.
здзі́ршчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
здзі́ршчык |
здзі́ршчыкі |
| Р. |
здзі́ршчыка |
здзі́ршчыкаў |
| Д. |
здзі́ршчыку |
здзі́ршчыкам |
| В. |
здзі́ршчыка |
здзі́ршчыкаў |
| Т. |
здзі́ршчыкам |
здзі́ршчыкамі |
| М. |
здзі́ршчыку |
здзі́ршчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
здзі́ршчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
здзі́ршчыца |
здзі́ршчыцы |
| Р. |
здзі́ршчыцы |
здзі́ршчыц |
| Д. |
здзі́ршчыцы |
здзі́ршчыцам |
| В. |
здзі́ршчыцу |
здзі́ршчыц |
| Т. |
здзі́ршчыцай здзі́ршчыцаю |
здзі́ршчыцамі |
| М. |
здзі́ршчыцы |
здзі́ршчыцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Здзі́тава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Здзі́тава |
| Р. |
Здзі́тава |
| Д. |
Здзі́таву |
| В. |
Здзі́тава |
| Т. |
Здзі́тавам |
| М. |
Здзі́таве |
здзі́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
здзі́ў |
| Р. |
здзі́ву |
| Д. |
здзі́ву |
| В. |
здзі́ў |
| Т. |
здзі́вам |
| М. |
здзі́ве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.