безасцюко́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
безасцюко́васць |
Р. |
безасцюко́васці |
Д. |
безасцюко́васці |
В. |
безасцюко́васць |
Т. |
безасцюко́васцю |
М. |
безасцюко́васці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
безасцюко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
безасцюко́вы |
безасцюко́вая |
безасцюко́вае |
безасцюко́выя |
Р. |
безасцюко́вага |
безасцюко́вай безасцюко́вае |
безасцюко́вага |
безасцюко́вых |
Д. |
безасцюко́ваму |
безасцюко́вай |
безасцюко́ваму |
безасцюко́вым |
В. |
безасцюко́вы (неадуш.) безасцюко́вага (адуш.) |
безасцюко́вую |
безасцюко́вае |
безасцюко́выя (неадуш.) безасцюко́вых (адуш.) |
Т. |
безасцюко́вым |
безасцюко́вай безасцюко́ваю |
безасцюко́вым |
безасцюко́вымі |
М. |
безасцюко́вым |
безасцюко́вай |
безасцюко́вым |
безасцюко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
безахо́ціць
‘пазбаўляць надзеі, расстройваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
безахо́чу |
безахо́цім |
2-я ас. |
безахо́ціш |
безахо́ціце |
3-я ас. |
безахо́ціць |
безахо́цяць |
Прошлы час |
м. |
безахо́ціў |
безахо́цілі |
ж. |
безахо́ціла |
н. |
безахо́ціла |
Загадны лад |
2-я ас. |
безахо́ць |
безахо́цьце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
безахо́цячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
безахо́цце
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
безахо́цце |
Р. |
безахо́цця |
Д. |
безахо́ццю |
В. |
безахо́цце |
Т. |
безахо́ццем |
М. |
безахо́цці |
Крыніцы:
piskunou2012.
безацэ́начна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
безацэ́начна |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.