безахо́ціць
‘пазбаўляць надзеі, расстройваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| безахо́чу | безахо́цім | |
| безахо́ціш | безахо́ціце | |
| безахо́ціць | безахо́цяць | |
| Прошлы час | ||
| безахо́ціў | безахо́цілі | |
| безахо́ціла | ||
| безахо́ціла | ||
| Загадны лад | ||
| безахо́ць | безахо́цьце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| безахо́цячы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)