шчапля́ць
‘рабіць прышчэпку чаго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
шчапля́ю |
шчапля́ем |
| 2-я ас. |
шчапля́еш |
шчапля́еце |
| 3-я ас. |
шчапля́е |
шчапля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
шчапля́ў |
шчапля́лі |
| ж. |
шчапля́ла |
| н. |
шчапля́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
шчапля́й |
шчапля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
шчапля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Шча́ра
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Шча́ра |
| Р. |
Шча́ры |
| Д. |
Шча́ры |
| В. |
Шча́ру |
| Т. |
Шча́рай Шча́раю |
| М. |
Шча́ры |
Шчарачы́ха
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Шчарачы́ха |
| Р. |
Шчарачы́хі |
| Д. |
Шчарачы́се |
| В. |
Шчарачы́ху |
| Т. |
Шчарачы́хай Шчарачы́хаю |
| М. |
Шчарачы́се |
Шчарбаві́чы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Шчарбаві́чы |
| Р. |
Шчарбаві́ч Шчарбаві́чаў |
| Д. |
Шчарбаві́чам |
| В. |
Шчарбаві́чы |
| Т. |
Шчарбаві́чамі |
| М. |
Шчарбаві́чах |
Шчарбакі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Шчарбакі́ |
| Р. |
Шчарбако́ў |
| Д. |
Шчарбака́м |
| В. |
Шчарбакі́ |
| Т. |
Шчарбака́мі |
| М. |
Шчарбака́х |
Шчарбако́ўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Шчарбако́ўка |
| Р. |
Шчарбако́ўкі |
| Д. |
Шчарбако́ўцы |
| В. |
Шчарбако́ўку |
| Т. |
Шчарбако́ўкай Шчарбако́ўкаю |
| М. |
Шчарбако́ўцы |
шчарба́тасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
шчарба́тасць |
| Р. |
шчарба́тасці |
| Д. |
шчарба́тасці |
| В. |
шчарба́тасць |
| Т. |
шчарба́тасцю |
| М. |
шчарба́тасці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
шчарба́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шчарба́ты |
шчарба́тая |
шчарба́тае |
шчарба́тыя |
| Р. |
шчарба́тага |
шчарба́тай шчарба́тае |
шчарба́тага |
шчарба́тых |
| Д. |
шчарба́таму |
шчарба́тай |
шчарба́таму |
шчарба́тым |
| В. |
шчарба́ты (неадуш.) шчарба́тага (адуш.) |
шчарба́тую |
шчарба́тае |
шчарба́тыя (неадуш.) шчарба́тых (адуш.) |
| Т. |
шчарба́тым |
шчарба́тай шчарба́таю |
шчарба́тым |
шчарба́тымі |
| М. |
шчарба́тым |
шчарба́тай |
шчарба́тым |
шчарба́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
шчарба́цік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шчарба́цік |
шчарба́цікі |
| Р. |
шчарба́ціка |
шчарба́цікаў |
| Д. |
шчарба́ціку |
шчарба́цікам |
| В. |
шчарба́цік |
шчарба́цікі |
| Т. |
шчарба́цікам |
шчарба́цікамі |
| М. |
шчарба́ціку |
шчарба́ціках |
Крыніцы:
piskunou2012.