біялабарато́рыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
біялабарато́рыя |
біялабарато́рыі |
Р. |
біялабарато́рыі |
біялабарато́рый |
Д. |
біялабарато́рыі |
біялабарато́рыям |
В. |
біялабарато́рыю |
біялабарато́рыі |
Т. |
біялабарато́рыяй біялабарато́рыяю |
біялабарато́рыямі |
М. |
біялабарато́рыі |
біялабарато́рыях |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
біялагі́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
біялагі́зм |
Р. |
біялагі́зму |
Д. |
біялагі́зму |
В. |
біялагі́зм |
Т. |
біялагі́змам |
М. |
біялагі́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
біялагі́ня
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
біялагі́ня |
біялагі́ні |
Р. |
біялагі́ні |
біялагі́нь |
Д. |
біялагі́ні |
біялагі́ням |
В. |
біялагі́ню |
біялагі́нь |
Т. |
біялагі́няй біялагі́няю |
біялагі́нямі |
М. |
біялагі́ні |
біялагі́нях |
Крыніцы:
piskunou2012.
біялагі́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
біялагі́чна |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
біялагі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
біялагі́чны |
біялагі́чная |
біялагі́чнае |
біялагі́чныя |
Р. |
біялагі́чнага |
біялагі́чнай біялагі́чнае |
біялагі́чнага |
біялагі́чных |
Д. |
біялагі́чнаму |
біялагі́чнай |
біялагі́чнаму |
біялагі́чным |
В. |
біялагі́чны (неадуш.) біялагі́чнага (адуш.) |
біялагі́чную |
біялагі́чнае |
біялагі́чныя (неадуш.) біялагі́чных (адуш.) |
Т. |
біялагі́чным |
біялагі́чнай біялагі́чнаю |
біялагі́чным |
біялагі́чнымі |
М. |
біялагі́чным |
біялагі́чнай |
біялагі́чным |
біялагі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
біялака́тар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
біялака́тар |
біялака́тары |
Р. |
біялака́тара |
біялака́тараў |
Д. |
біялака́тару |
біялака́тарам |
В. |
біялака́тар |
біялака́тары |
Т. |
біялака́тарам |
біялака́тарамі |
М. |
біялака́тары |
біялака́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
біялака́таршчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
біялака́таршчык |
біялака́таршчыкі |
Р. |
біялака́таршчыка |
біялака́таршчыкаў |
Д. |
біялака́таршчыку |
біялака́таршчыкам |
В. |
біялака́таршчыка |
біялака́таршчыкаў |
Т. |
біялака́таршчыкам |
біялака́таршчыкамі |
М. |
біялака́таршчыку |
біялака́таршчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
біялакацы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
біялакацы́йны |
біялакацы́йная |
біялакацы́йнае |
біялакацы́йныя |
Р. |
біялакацы́йнага |
біялакацы́йнай біялакацы́йнае |
біялакацы́йнага |
біялакацы́йных |
Д. |
біялакацы́йнаму |
біялакацы́йнай |
біялакацы́йнаму |
біялакацы́йным |
В. |
біялакацы́йны (неадуш.) біялакацы́йнага (адуш.) |
біялакацы́йную |
біялакацы́йнае |
біялакацы́йныя (неадуш.) біялакацы́йных (адуш.) |
Т. |
біялакацы́йным |
біялакацы́йнай біялакацы́йнаю |
біялакацы́йным |
біялакацы́йнымі |
М. |
біялакацы́йным |
біялакацы́йнай |
біялакацы́йным |
біялакацы́йных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.