мане́ўр, -ру м.
1. прям., перен. манёвр;
спры́тны м. — ло́вкий манёвр;
2. только мн., воен., ж.-д. манёвры;
вайско́выя ~ры — вое́нные манёвры;
станцы́йныя ~ры — станцио́нные манёвры
манеўрава́нне ср. маневри́рование; см. манеўрава́ць
манеўрава́ць несов., в разн. знач. маневри́ровать;
~ру́юць параво́зы — маневри́руют парово́зы;
м. сяро́д перашко́д — маневри́ровать среди́ препя́тствий;
м. тэ́хнікай — маневри́ровать те́хникой
мане́ўранасць ж. манёвренность
мане́ўраны в разн. знач. манёвренный;
~ная вайна́ — манёвренная война́;
~ныя атра́ды — манёвренные отря́ды
манеўро́вы ж.-д. маневро́вый; (предназначенный для станционных манёвров — ещё) манёвренный;
м. дыспе́тчар — маневро́вый диспе́тчер;
м. параво́з — маневро́вый (манёвренный) парово́з
манжэ́та ж.
1. манже́та, манже́т м.; обшла́г м.;
2. тех. (кольцо) манже́та
манжэ́тка ж., разг. манже́тка