элеме́нт м.
1. в разн. знач. элеме́нт;
перыяды́чная сістэ́ма ~таў — периоди́ческая систе́ма элеме́нтов;
найважне́йшыя ~ты драматы́чнага тво́ра — важне́йшие элеме́нты драмати́ческого произведе́ния;
э. канстру́кцыі — элеме́нт констру́кции;
гальвані́чны э. — гальвани́ческий элеме́нт;
злачы́нныя ~ты — престу́пные элеме́нты;
2. только мн. (основные начала чего-л.) элеме́нты;
~ты матэма́тыкі — элеме́нты матема́тики
элемента́рна нареч. элемента́рно
элемента́рнасць ж. элемента́рность
элемента́рны прям., перен. элемента́рный;
~ная матэма́тыка — элемента́рная матема́тика;
~ныя ўмо́вы — элемента́рные усло́вия;
э. падыхо́д да спра́вы — элемента́рный подхо́д к де́лу
элеме́нтны хим., в разн. знач. элеме́нтный
эле́ніум, -му м., фарм. эле́ниум
элеро́ны, ед. элеро́н м., ав. элеро́ны
элеўтэрако́к, -ку м., фарм. элеутероко́кк
элефантыя́з, -зу м., мед. элефантиа́з