завяршэ́нне ср.
1. заверше́ние;
2. заверше́ние;
1, 2 см. завяршы́ць;
3. перен. (последняя ступень чего-л.) заверше́ние, вене́ц м.
завя́ць сов., прям., перен., см. завя́нуць
завяшча́льнік м. завеща́тель
завяшча́льніца ж. завеща́тельница
завяшча́льны завеща́тельный
завяшча́нне ср. завеща́ние
завяшча́цца несов., страд. завеща́ться
завяшча́ць сов. и несов. завеща́ть
загава́рвацца несов., см. загаво́рвацца
загава́рваць несов., см. загаво́рваць