чужані́н 
Verbum
анлайнавы слоўнікчужані́ца 
1. (нездешний, пришлый) чужа́к 
2. (чуждый кому-л. по духу) чужа́к 
чужаро́дны чужеро́дный
чу́жасць 
чужаўла́ддзе 
чужа́цкі принадлежа́щий чужаку́, прише́льцу
чужа́цца 
чужо́е 
чужы́
1. 
2. 
3. 
4. 
5. 
◊ з ~ы́х слоў — с чужи́х слов;
з ~ы́х плячэ́й — с чужо́го плеча́;
на ч. кошт — на чужо́й счёт;
е́сці ч. хлеб — есть чужо́й хлеб;
на ~ы́м хле́бе — на иждиве́нии;
жыць ~ы́м ро́зумам — жить чужи́м умо́м;
без ~о́й ла́скі — без чужо́й по́мощи;
загляда́ць у ч. гаршчо́к — загля́дывать в чужо́й горшо́к;
выязджа́ць (е́здзіць) на ~о́й спі́не — выезжа́ть (е́здить) на чужо́й спине́;
у ~ы́х рука́х піро́г вялі́кі — в чужи́х рука́х пиро́г вели́к (большо́й);
~а́я душа́ — цёмны лес — чужа́я душа́ — потёмки;
~ы́мі рука́мі жар заграба́ць — 
пад ~у́ю ду́дку скака́ць — 
~у́ю бяду́ на па́льцах развяду́ — 
на ч. карава́й рот не разяўля́й — 
ко́жны гад ~о́му гро́шу рад — 
ад ~о́га ша́лу галава́ кру́ціцца — 
з ~о́га каня́ і ў гразі́ злазь — 
чужы́на