страка́ч, -ча́ м., зоол. пестря́к
страла́ ж., в разн. знач. стрела́;
с. вы́лецела з лу́ка — стрела́ вы́летела из лу́ка;
с. экскава́тара — стрела́ экскава́тора;
с. пад’ёму скляпе́ння — архит. стрела́ подъёма сво́да;
с. прагі́бу — тех. стрела́ проги́ба;
◊ ляце́ць ~ло́й — лете́ть стрело́й;
прамча́цца ~ло́й — промча́ться стрело́й
стралавы́ сущ., спец. стрелово́й
стралалі́ст, -ту м., бот. стрелоли́ст
Страле́ц м., астр. Стреле́ц
страле́ц, -льца́ м.
1. ист. стреле́ц;
2. разг. стрело́к
страле́цкі ист. стреле́цкий
страло́к, -лка́ м. стрело́к
стральча́ты архит. стре́льчатый