грымірава́ць несов. гримирова́ть
грыміро́ўка ж. гримиро́вка
грыміро́ўшчык м., разг. гримёр
грыміро́ўшчыца ж., разг. гримёрша
грымлі́вы разг. грохо́чущий;
г. вадаспа́д — грохо́чущий водопа́д
гры́мнуцца сов.
1. разг. упа́сть, гро́хнуться, бря́кнуться;
2. уда́риться, сту́кнуться
гры́мнуць сов.
1. прогреме́ть, загреме́ть, загрохота́ть; гря́нуть; гро́хнуть;
~нулі стрэ́лы — загреме́ли вы́стрелы;
~нуў гром — загреме́л (прогреме́л, загрохота́л) гром;
~нула пу́шка — гро́хнула пу́шка;
~нула «ўра» — гря́нуло «ура́»;
2. разг. (упасть) гро́хнуться, бря́кнуться;
3. (бросить с силой) гро́хнуть, бря́кнуть;
4. перен. гря́нуть; разрази́ться;
~нула вайна́ — гря́нула война́;
◊ паку́ль гром не ~мне, мужы́к не перахры́сціцца — посл. пока́ гром не гря́нет, мужи́к не перекре́стится
грымо́тнік, -ку м., бот. златоцве́т
грымо́тны громово́й;
~ныя раска́ты — громовы́е раска́ты;
г. го́лас — громово́й го́лос
грымо́ты, -о́т и -таў ед. нет, разг. раска́ты гро́ма; гроза́ ж.