Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

завастрэ́нне ср. заостре́ние; см. завастры́ць 2

завашы́вець сов., разг. завши́веть

заваява́льнік м., см. заваёўнік

заваява́льны завоева́тельный

заваява́нне ср.

1. завоева́ние, покоре́ние;

2. перен. завоева́ние;

1-2 см. заваява́ць

заваява́ны

1. завоёванный, покорённый;

2. перен. завоёванный;

1, 2 см. заваява́ць

заваява́ць сов.

1. (подчинить при помощи военных действий) завоева́ть, покори́ть;

2. перен. завоева́ть;

з. сабе́ аўтарытэ́т — завоева́ть себе́ авторите́т;

з. свабо́ду — завоева́ть свобо́ду

заве́дама нареч. заве́домо

заве́дамы (заранее известный) заве́домый

заве́дзены

1. прич. заведённый; отведённый, сведённый, уведённый;

2. прич. заведённый, введённый; насаждённый;

1-2 см. заве́сці 1, 5;

3. прил. при́нятый;

з. пара́дак — при́нятый поря́док;

як з. — как заведённый