затужы́ць сов. затужи́ть, закручи́ниться; затоскова́ть
зату́заны задёрганный, издёрганный; см. зату́заць 2
зату́зацца сов.
1. изнемо́чь, изму́читься;
ён ~заўся з малады́м канём — он изму́чился с молоды́м конём;
2. перен. издёргаться;
зусі́м ~заўся чалаве́к — совсе́м издёргался челове́к
зату́заць сов.
1. (начать дёргать) задёргать;
з. ле́йцамі — задёргать вожжа́ми;
2. перен. (измучить) задёргать, издёргать
зату́лены закры́тый, прикры́тый; см. затулі́ць
затулі́цца сов., разг.
1. закры́ться;
з. ад ве́тру — закры́ться от ве́тра;
2. (за каго, што, у што) спря́таться; укры́ться (за кого, что);
з. за дрэ́ва — спря́таться за де́рево
затулі́ць сов. закры́ть, прикры́ть;
з. рот руко́й — закры́ть рот руко́й;
з. дзі́рку — закры́ть (прикры́ть) дыру́
зату́львацца несов., разг.
1. закрыва́ться;
2. (за каго, што, у што) пря́таться; укрыва́ться (за кого, что);
1, 2 см. затулі́цца;
3. страд. закрыва́ться, прикрыва́ться; см. зату́льваць
зату́льваць несов. закрыва́ть, прикрыва́ть; см. затулі́ць
затуля́цца несов., см. зату́львацца