сыро́к I м.
1. род. -рку́ (уменьш.-ласк.) сыро́к;
пае́сці б сырку́ — пое́сть бы сырку́;
2. род. -рка́ (фасовочка сыра) сыро́к;
не купі́ў ні аднаго́ сырка́ — не купи́л ни одного́ сырка́
сыро́к II, -рка́ м., зоол. сыро́к, пе́лядь ж.
сыры́ в разн. знач. сыро́й;
сыро́е паве́тра — сыро́й во́здух;
сыро́е мя́са — сыро́е мя́со;
с. хлеб — сыро́й хлеб;
сыра́я рабо́та — сыра́я рабо́та;
◊ адку́ль сыр-бо́р загарэ́ўся — отку́да сыр-бо́р загоре́лся
сыры́зна собир., ж., разг. зе́лень, о́вощи мн.
сырэ́й нареч. сравнит. ст. сыре́е
сырэ́йшы прил. сравнит. ст. сыре́е, бо́лее сыро́й
сырэ́ц, -рцу́ м. сыре́ц;
цэ́гла-с. — кирпи́ч-сыре́ц;
шоўк-с. — шёлк-сыре́ц