схітрава́ць сов., см. схітры́ць
схітра́цца несов. исхитря́ться, ухитря́ться
схітры́цца сов. исхитри́ться, ухитри́ться
схітры́ць сов. схитри́ть; сплутова́ть; слука́вить;
с., гуля́ючы ў ка́рты — схитри́ть (сплутова́ть), игра́я в ка́рты;
~ры́ў, не сказа́ў пра́ўды — схитри́л (слука́вил), не сказа́л пра́вды