дыбазо́л, -лу м., фарм. дибазо́л
ды́баць несов., разг. идти́, шага́ть;
буслы́ ~баюць па бе́разе — а́исты шага́ют по бе́регу;
◊ блі́зка віда́ць, ды далёка дыба́ць — посл. глаза́м ви́дно, да нога́м оби́дно
ды́бачкі: хадзі́ць на ды́бачках ходи́ть на цы́почках
ды́біцца несов. (топорщиться) ды́биться; (о волосах) станови́ться ды́бом
дыбкі́: на д. прям., перен., прост. на дыбы́
дыб-ды́б межд. в знач. сказ. топ-то́п
дыва́н I, -на́ м. ковёр
дыва́н II м., ист., лит. дива́н
дыванатка́цтва ср. ковротка́чество