гу́шча ж., в разн. знач. гу́ща;
на дне застала́ся г. — на дне оста́лась гу́ща;
уці́снуцца ў са́мую гу́шчу нато́ўпу — вти́снуться в са́мую гу́щу толпы́;
быць у гу́шчы падзе́й — быть в гу́ще собы́тий;
◊ гада́ць на кафе́йнай гу́шчы — гада́ть на кофе́йной гу́ще;
не да тлу́шчу, з’е́сці б ~чу — не до жи́ру, быть бы жи́ву
гушча́р, -ру́ м. ча́ща ж., гу́ща ж., чащо́ба ж.;
лясны́ г. — лесна́я ча́ща (гу́ща, чащо́ба)
гушча́рнік, -ку м. ча́ща ж., гу́ща ж., чащо́ба ж.
гушча́ць несов., см. гусце́ць
гушчыня́ ж.
1. см. густата́;
2. гу́ща;
у са́май ~ні́ нато́ўпу — в са́мой гу́ще толпы́
гыркані́на ж., прост. сва́ра, перебра́нка
гы́рканне ср.
1. рыча́ние;
2. перен., разг. рыча́ние, ря́вканье;
1, 2 см. гы́ркаць
гы́ркацца несов., разг. (ссориться) ца́паться, руга́ться
гы́ркаць несов.
1. (о собаке) рыча́ть;
2. перен., разг. (о человеке) рыча́ть, ря́вкать; (грубо отвечать) огрыза́ться