кра́жа
Verbum
анлайнавы слоўніккраі́на
1. (государство) страна́;
2. ме́стность; край
край I
1. (
2. (административная единица) край;
3. (местность) край, страна́
○ пярэ́дні к. — пере́дний край;
◊ кра́ем во́ка — кра́ем гла́за;
кра́ем ву́ха — кра́ем у́ха;
непача́ты к. — непоча́тый край;
на к. све́ту — на край све́та;
быць на краі́ гі́белі — быть (находи́ться) на краю́ ги́бели;
канца́-кра́ю няма́ — конца́-кра́ю нет;
з кра́ю ў к. — из кра́я в край;
хапі́ць це́раз к. — хвати́ть че́рез край;
біць (лі́цца) це́раз к. — бить (ли́ться) че́рез край;
мая́ ха́та з кра́ю, я нічо́га не зна́ю —
край II предлог с
крайвыканка́м
крайка́м
кра́йнасць
◊ упада́ць у к. — впада́ть в кра́йность;
дайсці́ да ~ці — дойти́ до кра́йности
кра́йне
кра́йні
◊ у ~нім вы́падку — в кра́йнем слу́чае;
па ~няй ме́ры — по кра́йней ме́ре;
~нія ме́ры — кра́йние ме́ры
кракавя́к
кракадзі́л