дружалю́бны
1. дружелю́бный;
2. дру́жественный;
~ная нам дзяржа́ва — дру́жественная нам держа́ва;
~ныя на́цыі — дру́жественные на́ции
дру́жба ж. дру́жба;
◊ не ў слу́жбу, а ў ~бу — погов. не в слу́жбу, а в дру́жбу;
д. ~бай, а слу́жба слу́жбай — погов. дру́жба дру́жбой, а слу́жба слу́жбой
дружба́к, -ка́ м., разг. закады́чный друг
дружба́цкі разг. дру́жеский
дру́жка ж., этн. подру́га неве́сты в сва́дебном обря́де
дру́жна нареч. дру́жно; согла́сно
дру́жны в разн. знач. дру́жный;
д. калекты́ў — дру́жный коллекти́в;
~ная вясна́ — дру́жная весна́;
~ная пра́ца — дру́жная рабо́та
дружы́на ж., в разн. знач. дружи́на;
піяне́рская д. — пионе́рская дружи́на;
кня́жацкая д. — кня́жеская дружи́на;
пажа́рная д. — пожа́рная дружи́на;
○ наро́дная д. — наро́дная дружи́на