друіды́зм, -му м., рел., ист. друиди́зм
друіды́чны рел., ист. друиди́ческий
друк I (род. дру́ку) м. печа́ть ж.; пре́сса ж.;
кні́га яшчэ́ ў дру́ку — кни́га ещё в печа́ти;
працаўнікі́ дру́ку — рабо́тники печа́ти;
дро́бны д. — ме́лкая печа́ть;
перыяды́чны д. — периоди́ческая печа́ть;
свабо́да дру́ку — свобо́да печа́ти;
○ памы́лка дру́ку — оши́бка печа́ти;
глыбо́кі д. — глубо́кая печа́ть;
пло́скі д. — пло́ская печа́ть
друк II (род. дру́ка) м., разг. дуби́на ж.
друкава́нне ср. печа́тание; см. друкава́ць
друкава́ны
1. прич. печа́танный;
2. прил. печа́тный;
~нае сло́ва — печа́тное сло́во;
~ныя лі́тары — печа́тные бу́квы;
~ныя варыя́нты ве́рша — печа́тные вариа́нты стихотворе́ния;
○ д. а́ркуш — печа́тный лист
друкава́цца несов.
1. (издавать свои произведения) печа́таться;
2. страд. печа́таться; см. друкава́ць
друкава́ць несов., в разн. знач. печа́тать;
д. кні́гі (газе́ты, но́ты) — печа́тать кни́ги (газе́ты, но́ты);
часо́піс друку́е арты́кулы па се́льскай гаспада́рцы — журна́л печа́тает статьи́ по се́льскому хозя́йству
друка́р, -ра́ м. печа́тник; типо́граф; (занимающийся книгопечатанием — ещё) книгопеча́тник