Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

дагава́рвацца несов., см. дагаво́рвацца

дагава́рваць несов., см. дагаво́рваць

дагавары́цца сов.

1. (условиться) договори́ться, уговори́ться;

д. аб сустрэ́чы — договори́ться (уговори́ться) о встре́че;

2. (дойти до чего-л. в разговоре) договори́ться;

д. да абсу́рду — договори́ться до абсу́рда

дагавары́ць сов.

1. договори́ть, досказа́ть;

мне не далі́ д. — мне не да́ли договори́ть;

2. (нанять) подряди́ть

дагаво́р, -ру, (о документе) -ра м. догово́р;

д. аб ненапа́дзе — догово́р о ненападе́нии;

гандлёвы д. — торго́вый догово́р;

д. аб узаемадапамо́зе — догово́р о взаимопо́мощи;

гаранты́йны д. — гаранти́йный догово́р;

калекты́ўны д. — коллекти́вный догово́р;

мі́рны д. — ми́рный догово́р

дагаво́ранасць ж. договорённость; угово́р м.

дагаво́раны

1. договорённый, доска́занный;

2. подряжённый, подря́женный;

1, 2 см. дагавары́ць

дагаво́рвацца несов.

1. (уславливаться) догова́риваться, угова́риваться;

2. (доходить до чего-л. в разговоре) догова́риваться;

1, 2 см. дагавары́цца;

3. разг. (просить намёками) выпра́шивать; заи́скивать;

4. страд. догова́риваться, доска́зываться; см. дагаво́рваць 1

дагаво́рваць несов.

1. догова́ривать, доска́зывать; см. дагавары́ць 1;

2. (нанимать) подряжа́ть

дагаво́рнік м., разг. догово́рник