друз (род. дру́зу) м.
1. мин. дру́за ж.;
2. ще́бень, щебёнка ж.
дру́за ж., мин., см. друз 1
друзава́ты щебни́стый
дру́завы щебёночный; щебнево́й
дру́зачка ж. ма́ленький оско́лок; ще́почка;
◊ разбі́ць на ~кі — разби́ть вдре́безги
друзгата́ць несов., разг. разбива́ть вдре́безги
дру́зласць ж. дря́блость; ры́хлость
дру́злы дря́блый; ры́хлый
дру́знуць несов., разг. дря́бнуть
друі́д м., рел., ист. друи́д