давядзе́нне ср. доведе́ние
давя́заны в разн. знач. довя́занный
давяза́ць сов., в разн. знач. довяза́ть
давя́званне ср. довя́зывание; см. давя́зваць
давя́звацца несов., страд. довя́зываться
давя́зваць несов., в разн. знач. довя́зывать
давяра́цца несов.
1. (каму) доверя́ться; полага́ться (на кого); см. даве́рыцца;
2. страд. доверя́ться; вверя́ться; поверя́ться; см. давяра́ць 1
давяра́ць несов.
1. доверя́ть; вверя́ть; поверя́ть; см. даве́рыць;
2. (иметь доверие к кому-л.) доверя́ть;
ён мне ~ра́е ва ўсім — он мне доверя́ет во всём
давярну́ць сов. доверну́ть;
д. наскі́ — воен. доверну́ть носки́
давярша́цца несов., возвр., страд. доверша́ться