муці́ць несов., в разн. знач. мути́ть;
◊ м. ваду́ — мути́ть во́ду
муць (род. му́ці) ж., прям., перен. муть;
сне́жная м. — сне́жная муть;
м. у вача́х — муть в глаза́х
муча́н, -ну́ м., бот. толокня́нка ж.
муча́нік, -ку м., см. муча́н
му́чаніца ж. му́ченица
му́чаны I
1. прич. му́ченный;
2. прил. му́ченый
му́чаны II, см. каламу́тны
мучні́к, -ка́ м., уст. (торговец мукой) мучни́к
мучні́стасць ж. мучни́стость
мучні́сты мучни́стый;
○ ~тая — раса́ мучни́стая роса́
мучно́е сущ. мучно́е