Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

даво́дчык м., тех. дово́дчик

даво́зіцца несов., страд. довози́ться; см. даво́зіць

даво́зіць несов. довози́ть; см. даве́зці 1

даво́лі нареч.

1. с прил. или нареч. дово́льно;

д. вялі́кі — дово́льно большо́й;

д. прыго́жа — дово́льно краси́во;

2. в знач. безл. сказ. дово́льно, доста́точно, хва́тит;

гэ́тага мне д.э́того мне дово́льно (доста́точно, хва́тит);

3. безл. с инф. или с род. п. (в знач. приказания) дово́льно; доста́точно; хва́тит;

д. дурэ́ць! — дово́льно (хва́тит) шали́ть!;

д. слоў! — дово́льно (доста́точно, хва́тит) слов!;

д.! змо́ўкні! — дово́льно (доста́точно, хва́тит)! замолчи́!

даво́лі-такі нареч. дово́льно-таки

даво́рванне ср. допа́шка ж.

даво́рвацца несов., разг.

1. (до какого-л. состояния, до каких-л. последствий) допа́хиваться;

2. (до какого-л. предела) допа́хивать;

1, 2 см. даара́цца;

3. страд. допа́хиваться

даво́рваць несов. допа́хивать

даво́страны дото́ченный; дочи́ненный; см. даво́стрываць

даво́стрывацца несов., страд. дота́чиваться; дочи́ниваться; см. даво́стрываць