Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

глухава́ты глухова́тый

глуханемата́ ж., мед. глухонемота́

глуханяма́я ж., сущ. глухонема́я

глуханямы́

1. прил. глухонемо́й;

2. в знач. сущ. глухонемо́й

глухата́ ж.

1. глухота́;

2. разг. (глухое место) глушь

глуха́я ж., сущ. глуха́я

глухі́

1. в разн. знач. глухо́й; (о лесе — ещё) дрему́чий;

г. стары́ — глухо́й стари́к;

г. го́лас — глухо́й го́лос;

і́я нарака́нні — глухи́е ропта́ния;

у ~хі́м ле́се — в глухо́м (дрему́чем) лесу́;

а́я по́ўнач — глуха́я по́лночь;

2. в знач. сущ. глухо́й;

а́я крапіва́ — глуха́я крапи́ва;

а́я сцяна́ — глуха́я стена́;

і́я дзве́ры — глуха́я дверь;

о́е акно́ — глухо́е окно́;

г. зы́чнылингв. глухо́й согла́сный;

о́е (хірургі́чнае) шво — глухо́й (хирурги́ческий) шов;

а́я плаці́на — глуха́я плоти́на;

а́я пара́ — глуха́я пора́;

а́я цяце́ра — глуха́я тете́ря;

г. як пень — глухо́й как пень;

г. недачу́е, дык прыло́жыцьпогов. глухо́й недослы́шит, так приба́вит

глухме́нь ж., прост. глушь; захолу́стье ср.;

лясна́я г. — лесна́я глушь;

жыць у ~ме́ні — жить в захолу́стье

глу́хнуць несов., в разн. знач. гло́хнуть;

стары́ ~не — стари́к гло́хнет;

~не мато́р — гло́хнет мото́р;

сад пачына́е г. — сад начина́ет гло́хнуть;

пачу́цці г. — чу́вства гло́хнут

глуш ж., в разн. знач. глушь