заку́сваць I несов. (зажимать зубами) заку́сывать
заку́сваць II несов. (заедать выпитое, съеденное) заку́сывать, заеда́ть
закусі́ць I сов. (зажать зубами) закуси́ть;
◊ з. цу́глі — закуси́ть удила́
закусі́ць II сов. (выпитое, съеденное) закуси́ть, зае́сть
заку́ска ж., в разн. знач. заку́ска;
накры́ць стол для ~кі — накры́ть стол для заку́ски;
вы́піўка і з. — вы́пивка и заку́ска;
◊ на ~ку — на заку́ску; под коне́ц
закусці́цца сов. (начать куститься) закусти́ться
за́кусь ж., прост. (кушанья) заку́ска
заку́так, -тка м.
1. у́гол; закоу́лок;
сядзе́ць у ~тку — сиде́ть в углу́;
агле́дзець усе́ ~ткі — осмотре́ть все углы́ (закоу́лки);
2. перен., разг. дыра́ ж., захолу́стье ср.;
◊ глухі з. — медве́жий у́гол
заку́цце ср., обл. глушь ж.; глухо́е ме́сто
заку́ць сов., см. закава́ць
закучара́віцца сов. закурча́виться, закудря́виться