зако́ўваць несов., в разн. знач. зако́вывать; см. закава́ць
зако́ўзаны разг. запа́чканный, испа́чканный, зама́ранный
зако́ўзацца сов.
1. заскользи́ть;
2. разг. завози́ться, запа́чкаться, испа́чкаться, замара́ться
зако́ўзаць сов., разг. завози́ть, запа́чкать, испа́чкать, замара́ть
зако́ўзваць несов., разг. па́чкать, мара́ть
зако́ўка ж. (повреждение копыта при неправильной ковке) зако́вка
зако́чаны в разн. знач. зака́ченный; вка́ченный; ука́ченный; см. закаці́ць
зако́чванне ср. зака́тывание; вка́тывание; ука́тывание; см. зако́чваць
зако́чвацца несов.
1. в разн. знач. зака́тываться; (оказываться внутри чего-л. — ещё) вка́тываться; (удаляться, исчезать куда-л.) ука́тываться; см. закаці́цца;
2. страд. зака́тываться; вка́тываться; ука́тываться; см. зако́чваць
зако́чваць несов., в разн. знач. зака́тывать; (катя, помещать внутрь чего-л. — ещё) вка́тывать; (удалять куда-л. — ещё) ука́тывать; см. закаці́ць