зако́латы зако́лотый; заре́занный, заби́тый; см. закало́ць I 1
зако́лванне ср. зака́лывание; см. зако́лваць
зако́лвацца несов.
1. зака́лываться; см. закало́цца;
2. страд. зака́лываться; забива́ться; см. зако́лваць
зако́лваць несов., в разн. знач. зака́лывать; (свинью — ещё) забива́ть; см. закало́ць I 1
зако́н м.
1. (декрет) (род. зако́на) зако́н;
2. в др. знач. (род. зако́ну) зако́н;
зага́д камандзі́ра — з. для паднача́леных — прика́з команди́ра — зако́н для подчинённых;
з. гасці́ннасці — зако́н гостеприи́мства;
з. адваро́тнай сі́лы не ма́е — зако́н обра́тной си́лы не име́ет;
~ны развіцця́ прыро́ды — зако́ны разви́тия приро́ды;
○ з. бо́жы — церк. зако́н бо́жий;
сухі́ з. — сухо́й зако́н;
◊ па-за ~нам — вне зако́на;
во́ўчы з. — во́лчий зако́н;
лі́тара ~ну — бу́ква зако́на;
пераступі́ць з. — нару́шить зако́н;
ду́рням з. не пі́сан — погов. дурака́м зако́н не пи́сан
законаадпаве́днасць ж. законосообра́зность
законаадпаве́дны законосообра́зный
законавучы́цель м., церк. законоучи́тель
законавучэ́нне ср., церк. законоуче́ние