вярбо́вачны вербо́вочный
Verbum
анлайнавы слоўніквярбо́вы и́вовый, ветло́вый, ве́рбовый
вярбо́выя
вярбо́ўка
вярбо́ўнік, -ку
вярбо́ўшчык
вярбо́ўшчыца
вяргі́ня
вярзці́
◊ в. лухту́ — нести́ вздор, поро́ть чушь (дичь);
в. глу́пства — городи́ть чепуху́
вярзці́ся