Verbum

kick

[kɪk]

1.

v.

1) дава́ць вы́сьпятка наго́й; брыка́цца

2) аддава́ць (пра стрэ́льбу)

3) Sport забіва́ць гол

4) informal пярэ́чыць; не згаджа́цца; супраціўля́цца

to kick about (around) informal –

а) валя́цца, ляжа́ць не на ме́сцы

б) абіва́цца бяз спра́вы

2.

n.

1) уда́р наго́ю, брыка́ньне

2)

а) адда́ча f. (стрэ́льбы)

б) рапто́ўны во́стры штуршо́к

3) informal пратэ́ст -у m.

a kick against authority — пратэ́ст супро́ць нача́льства

kick against the pricks

ле́зьці на ражо́н (калі́ няшма́т надзе́і на перамо́гу)

kick one’s heels

до́ўга, нецярплі́ва чака́ць

kick over the traces

выхо́дзіць з падпара́дкаваньня

kick smb’s ass

Sl.

зада́ць ды́хту

kick the bucket

Sl.

паме́рці, вы́цягнуць но́гі