Verbum

judge

n.

1) судзьдзя́ -і́ m

2) арбі́тар -ра m.

3) знавец -ўца m., зна́ўца -ы m. & f.

a good judge of cattle — до́бры зна́ўца жывёлы

a poor judge of poetry — слабы́ зна́ўца паэ́зіі

v.t.

1) судзі́ць; выно́сіць прысу́д

2) быць арбі́трам (у вырашэ́ньні спрэ́чак ці ко́нкурсу)

3) ацэ́ньваць; дава́ць ацэ́нку

4) ду́маць, лічы́ць; меркава́ць

Judge for yourself — Мярку́йце са́мі

5) судзі́ць, асуджа́ць, га́ніць

judge by appearances

меркава́ць з вы́гляду

judgement, judgment

n.

1) Law пастано́ва, прысу́д судзьдзі́ або́ су́ду

2) меркава́ньне n., ду́мка f., пагля́д, по́гляд -у m.

in my judgement you are wrong — На маю́ ду́мку, вы памыля́ецеся

3) разва́жнасьць f., здаро́вы ро́зум, уме́ньне разьбіра́цца, ацэ́ньваць

4) кры́тыка f., асуджэ́ньне n.

Judgement Day, The Last Judgment

дзень стра́шнага су́ду, су́дны дзень

judicial

adj.

1) судо́вы; судзе́йскі

judicial districts — судо́выя акру́гі

judicial inquirer — судо́вы сьле́дчы

2) зако́нны, загада́ны або́ дазво́лены судо́м

3) бесстаро́ньні, справядлі́вы

judiciary

n., pl. -aries

1) судо́вы лад

2) су́дзьдзі кра́ю ці го́раду

judicious

adj.

разва́жны, разва́жлівы; разу́мны