Verbum

whiff

[hwɪf]

1.

n.

1) паве́ў -ву m., по́дых -у m. (ве́тру)

2) пах -у m.

3) дымо́к -ка́ m. (цыгарэ́ты)

2.

v.i.

1) дзьмуць; дзьму́хаць

2) пы́хкаць, пуска́ць дымо́к

whiffle

[ˈhwɪfəl]

v.i.

1) падзьму́хваць, павява́ць (пра ве́цер)

2) хіста́цца, быць нерашу́чым

while

[hwaɪl]

1.

n.

час -у m., адрэ́зак ча́су

a long while — до́ўга

in a little while — неўзаба́ве

a little while ago — няда́ўна

for a while — на не́йкі час

2.

conj.

1) тады́ як; калі́, паку́ль

While I was speaking, he said nothing — Калі́ я гавары́ў, ён нічо́га не каза́ў

2) хоць

While I like the color of your hat, I do not like its shape — Хоць мне падаба́ецца ко́лер твайго́ капелюша́, не падаба́ецца мне яго́ны фасо́н

•

- while away time

while away (time)

ба́віць, право́дзіць час

whim

[hwɪm]

n.

пры́хамаць f., капрыз -у m., захапле́ньне n.; дзіва́цтва n.

Her whim for gardening won’t last long — Ейнае захапле́ньне гаро́дніцтвам до́ўга не патрыва́е

whimsical

[ˈhwɪmzɪkəl]

adj.

1) капры́зны; перабо́рлівы

2) дзівакава́ты, эксцэнтры́чны

whine

[hwaɪn]

1.

v.i.

1) скавыта́ць; скуго́ліць; еката́ць (пра саба́ку)

2) пішчэ́ць, хны́каць (пра дзіця́)

3) нарака́ць; ска́рдзіцца

2.

n.

1) скавыта́ньне, скуго́леньне n.

2) піск -у m., хны́каньне, нарака́ньне n.

whinny

[ˈhwɪni]

1.

n.

іржа́ньне n. (каня́)

2.

v.i.

іржа́ць

whip

[hwɪp]

1.

v., whipped or whipt, whipping

2.

v.t.

1) удара́ць; біць; лупцава́ць; сьцёбаць, паганя́ць

to whip a horse on — паганя́ць каня́ пу́гай

2)

а) зрыва́ць, зьдзіра́ць зь сябе́

He whipped off his coat — Ён сарва́ў зь сябе́ плашч

б) схапі́ць, накі́нуць на сябе́

She whipped on her robe — Яна́ накі́нула на сябе́ капо́ту

3) узбуджа́ць, уздыма́ць, падахво́чваць

to whip up some enthusiasm — уздыма́ць энтузія́зм

4) зьбіва́ць (я́йка, сьмята́ну)

5) закіда́ць ву́ду

3.

v.i.

шуга́ць

The thief whipped behind a corner and escaped — Зло́дзей шугану́ў за рог і ўцёк

4.

n.

1) пу́га f., бізу́н -а́ m.

2) сьцёбаньне n. (пу́гай, бізуно́м)

3) кіраўні́к парля́мэнцкай фра́кцыі

4) фурма́н -а́ m.

whipping

[ˈhwɪpɪŋ]

n.

1) біцьцё, лупцава́ньне n.; сьцёбаньне, паганя́ньне n.

2) абмо́тка f., абмо́тваньне n.

We fastened the broken rod with a whipping of wire — Злама́ны прут мы абмата́лі дро́там