Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz3-$’
aehijnoruüvwyé

desparation

[,despəˈreɪʃən]

n.

адча́й -ю m., ро́спач f.

desperate

[ˈdespərət]

adj.

1) ро́спачны, адча́йны, по́ўны адча́ю

a desperate robber — адча́йны рабаўні́к

a desperate act — ро́спачны ўчы́нак

2) ве́льмі пава́жны або́ небясьпе́чны (пра хваро́бу)

3) безнадзе́йны; кра́йні, кра́йне благі́ (пра абста́віны)

desperate remedy — кра́йнія ме́ры

despicable

[dɪˈspɪkəbəl]

adj.

агі́дны, нікчэ́мны, по́длы; грэ́баваны

despise

[dɪˈspaɪz]

v.t.

пагарджа́ць, грэ́баваць; ненаві́дзець

despite

[dɪˈspaɪt]

1.

prep.

нягле́дзячы на, насу́перак, насупо́р

2.

n.

1) абра́за, кры́ўда f.

2) Archaic пага́рда f.

despoil

[dɪˈspɔɪl]

v.t.

рабава́ць; гра́біць; спусташа́ць

despond

[dɪˈspɑ:nd]

v.

па́даць ду́хам, тра́ціць надзе́ю

despondency

[dɪˈspɑ:ndənsi]

n.

упа́дак ду́ху, адча́й -ю m., прыгне́чанасьць n.

despondent

[dɪˈspɑ:ndənt]

adj.

прыгне́чаны, абезнадзе́ены

despot

[ˈdespɑ:t]

n.

1) тыра́н, дэ́спат -а m.; прыгнята́льнік -а m.

2) лю́ты мана́рх, улада́р зь неабмежава́най ула́дай

3) (у грэ́цкай царкве́) япі́скап, патрыя́рх -а m.