Verbum

confederate

adj.

саю́зьніцкі, фэдэра́льны

n.

1) саю́зьнік -а m.

2) саўдзе́льнік (у злачы́нстве)

v.

злуча́цца ў канфэдэра́цыю

Confederation

Канады́йская Канфэдэра́цыя (задзіно́чаньне Анта́рыё, Квэбэ́ку, Но́вай Шко́цыі й Нью Бра́нсўіку, яко́е дало́ пача́так Кана́дзе)

confederation

n.

1)

а) задзіно́чваньне, лучэ́ньне ў лі́гу

б) фэдэра́цыя f.

2) лі́га f., саю́з -у m., канфэдэра́цыя f.

•

- Confederation

- the Confederation

confer

v.i. -ferred, -ferring

ра́іцца, ра́дзіцца, мець нара́ду, ве́сьці кансульта́цыі

v.t.

дава́ць (мэда́ль); надава́ць, прысуджа́ць (ступе́нь, узнагаро́ду)

conferee

n.

1) удзе́льнік канфэрэ́нцыі

2) асо́ба, яко́й дае́цца ўзнагаро́да, ступе́нь

conference

n.

нара́да, канфэрэ́нцыя f.

confess

v.

1) прызнава́ць (віну́, сла́басьць); выдава́ць (сакрэ́т)

2) спавяда́цца (сьвятару́)

3) спавяда́ць (пра сьвятара́)

confession

n.

1) прызна́ньне n. (віны́)

2) спо́ведзь f.

3) веравызна́ньне n.

confessor

n.

1) спавяда́льнік -а m. (сьвята́р)

2) спаве́днік -а m., асо́ба, яка́я прызнае́цца

3) пасьлядо́ўнік яко́е-н. ве́ры

confetti

n.

канфэці́, n., indecl.